Op dinsdag 22 september zit ik met Ad Roskam buiten op het terras bij de Arnhemhal op Papendal. Topsporters vanuit allerlei takken van sport zien we af en toe langs lopen. Met Ad kijk ik terug en vooruit op de ontwikkelingen in de Nederlandse Topatletiek.

Allereerst over wanneer Ad begon bij de Atletiekunie. Ad: “Ik was tot 2014 in dienst van NOC*NSF als prestatiemanager, nog eerder was ik Technisch Directeur bij de zwembond. Als prestatiemanager bij NOC*NSF had ik ook veel contact met de Atletiekunie en ik kende de organisatie dan ook goed toen ik in 2014 bij de Atletiekunie begon als Technisch Directeur”.

En wat ben je toen gaan doen? Ad: “Ik was heilig overtuigd van de kracht van het concept van Papendal om daar met alle toppers samen te trainen, maar daar ook te wonen en eventueel onderwijs te volgen in de directe omgeving. Rana Reider, een Amerikaanse topcoach kwam naar Nederland en nam de sprintnummers en estafettenummers onder zijn hoede. Inmiddels hadden we in Rogier Ummels een aparte coach voor de scouting en opleiding van jonge talenten. Het gevolg was een flinke progressie in de breedte. Dafne trainde toen eerst nog bij Bart Bennema, maar stapte op een gegeven ook over naar Rana”.

Hoofdingang hotel- en congrescentrum Papendal 

In de middagpauze ging ik (Marti) zelf ook vaak een uurtje trainen op de Atletiekbaan en zag toen al die trainers vaak bezig met hun atleten. Arno Mul die bezig was met de Para-atleten, Bart Bennema met zijn groep waaronder ook Nadine Visser, Gert Damkat met de werpers, Grete Koens soms ook met de midden afstandlopers, hoewel die natuurlijk ook vaak in de bossen was te vinden. En natuurlijk ook Ronald Vetter met meerkampers. Ad: “Op de baan vaak wat internationale sporters die met Rana Reider waren meegekomen. Op voorspraak van onder andere Rana gingen we ook samenwerken met Paul Brice, een Britse biomechanicus waar de coaches onmiddellijk baat bij hadden”.

Ad: “En ondertussen bouwden we ook aan de basis in de regio’s met diverse RTC’s (RTC=Regionaal Trainingscentrum). Sporters die normaal gesproken een aantal avonden bij hun club terechtkonden, kregen er op een RTC dan een aantal trainingen bij. Er kwam daar ook aandacht voor zaken als voeding en een paar maal per jaar nodigden we de junioren talenten uit op Papendal. Voor die jonge talenten was Papendal zo’n beetje het walhalla en als wij zagen dat iemand dusdanig veel talent had en gevraagd werd om bij de groep op Papendal te komen, dan voelden die sporters dat altijd als een soort van promotie”.

En toen, 2018, Rana Reider stopt. Ad: “Ja, dat kwam toch wel onverwacht. Kort daarvoor hadden we Charles van Commenee binnengehaald als hoofdcoach. Charles was Chef-de-Mission geweest bij NOC*NSF, ging daarna naar UK Athletics in de periode tot en met de Olympische Spelen in Londen. Daarna kwam Charles als prestatiemanager te werken bij NOC*NSF en viel Atletiek ook onder hem en zodoende hadden Charles en ik veel contact. Ik had hem toen al eens gezegd dat als hij ooit bij NOC*NSF zou vertrekken, ik hem graag in één of andere rol terug zou willen halen in de Nederlandse atletiek.

Kort nadat Charles begon, kregen we te maken mat het vertrek van Rana, waar tot dat moment ook Dafne bij trainde. Uiteindelijk ging Dafne weer terug naar Bart Bennema en een deel van de andere atleten kon worden opgevangen door Rogier Hummels”.

En hoe kwamen jullie toen in contact met Laurent Meuwly: “Rogier Ummels droeg hem aan voor een congres in Nederland. Laurent was in Zwitserland al jarenlang coach van de sprintnummers en de estafettes en had daar ook nog de 800 meter onder zich. Zwitserland is een klein atletiekland, maar regelmatig stonden er toch Zwitserse atleten in Europese finales op de korte afstanden en deden ze het ook goed in de estafettes. Na het betreffende congres besloten we hem te vragen en waren er heel snel met hem uit. Sinds eind 2018 is hij nu op Papendal In de loop van die jaren vonden we ook de juiste specialisten op het gebied van voeding en een uitstekende medische staf. Samen met de services van Papendal op het gebied van studie en topsportleefstijl hadden we het plaatje wel aardig compleet”.

Je noemt het wel eens een puzzel die in elkaar valt: “Ik vond altijd dat een land als Nederland bij de Internationale toernooien altijd vertegenwoordigd moest zijn bij alle estafettes. Je hebt de 4*100 en de 4*400 bij zowel dames als heren en tegenwoordig ook nog een mixed 4*400 bestaande uit twee dames en twee heren. Mede dankzij Laurent en ook Paul erbij hebben we nu een enorme stap gemaakt”.

Wel samenvallend met de komst van een aantal hele goede en nog hele jonge atleten die ineens de wereld lijken te bestormen. Ad: “Meiden als Lieke Klaver en Femke Bol zijn nu heel succesvol. Een klein beetje vertekend is dat wel, omdat er nu door Corona ook internationale atleten zijn die noodgedwongen niet of minder mee kunnen doen met o.a. de Diamond League wedstrijden. Maar dat we nu een fantastische generatie dames hebben op de 4*400 estafette is wel duidelijk. En ook bij de mannen is het mooi dat we nu niet alleen Liemarvin Bonevacia hebben, maar een hele serie meer die in de 45 seconden kunnen lopen (Isayah Boers, Tony van Diepen, Terrrence Agard, Jochem Dobber).

En dat we onze atleten op allerlei plaatsen aan de start krijgen, heeft ook weer te maken met het netwerk dat Laurent heeft. Hij kent werkelijk alle wedstrijdorganisatoren”.

En wat doen jij en Charles dan op de baan als de atleten aan het trainen zijn? Ad: “Eerst observeerde ik alleen, maar zo langzamerhand heb ik ook wel een mening over wat ik zie. Charles observeert ook, maar met een echt technisch coach-oog en heeft dan ook veel contact met de coaches om hen nog beter te maken. We willen ook dat er tussen de coaches en experts onderling veel interactie is. Een werptrainer wordt gestimuleerd om zijn mening te geven over een sprinter, etc.. Dat doen we in intensieve meetings met alle coaches en staf samen waarin iedereen geacht wordt input te leveren om atleten nog beter te maken”.

Ook op werkniveau hebben Ad en ik veel contact in deze week. Veel topsportstatussen lopen af op 30-9 en dus moet er worden beslist wie er afvalt, wie er bijkomt en van wie de status wordt verlengd. Mike Foppen was kort geleden al zo’n nieuwe sporter die erbij kwam met een A-status, bij Sifan Hassan en Susan Krumins wordt de status uiteraard verlengd, maar bij de estafettes is het altijd weer een puzzel wie horen bij de beste zes. Maar ook dat hebben Ad en ik weer afgerond.