Marti ten Kate interviewt Cor Lambregts

NVOD lid sinds januari 1988

Atletiek OS 1984 - Los Angeles

13 augustus 2018

 In de jaren tachtig kwamen Cor Lambregts en ik elkaar overal in het land tegen bij hardloopwedstrijden op de baan en op de weg. Cor liep de Olympische Marathon van Los Angeles in 1984, ik was vier jaar later van de partij in Seoul. Ons gesprek over de EK Atletiek in Berlijn was dan ook een gezellig gesprek.

Cor, Wat doe jij nu?

“Ik werk al weer een aantal jaren bij Woonwenz, een woningcorporatie in Venlo. Momenteel is het heel druk op de woningmarkt, dus we hebben meer dan voldoende werk. Het is ook mooi dicht bij mijn huis, want ik woon in Roermond”.

Wat waren jouw grootste sportieve successen

“Dat is helaas niet de Olympische Marathon geworden, want dat is de enige Marathon geweest waar ik ben uitgestapt. Als ik nu terugkijk, dan ben ik heel trots op mijn 2:11;02 bij de Marathon van Rotterdam in 1985. Carlos Lopez won toen in een nieuw wereldrecord en ik kwam daar toen op het podium terecht als nummer drie.

Twee jaar eerder was ik ook aanwezig in Rotterdam toen men er in was geslaagd de complete wereldtop naar Rotterdam te halen. Het was mijn allereerste Marathon en ik maakte toen mijn debuut met een tijd van 2:12;40.

Maar ook ben ik heel trots op het feit dat ik de 10.000 meter op de baan onder de 28 minuten heb gelopen. Dat was in Aken en daar liep ik wel vaker een goede 10.000 meter”.

Hoe heb jij dit jaar het EK Atletiek in Berlijn gevolgd?

“Eigenlijk heb ik bijna alle wedstrijden live op televisie kunnen zien en ik vond het heel erg mooi dat Nederland daar met zo’n grote groep atleten aanwezig was. Sommigen namen deel om de medailles, maar er was ook een groep van vooral wat jongere atleten die daar ervaring op konden doen en die dat dan meenemen naar de toekomst. Dat was twee jaar geleden in Amsterdam ook al zo. Eigenlijk vind ik dat de Atletiekunie dit altijd moet doen en ik hoop dat ze dit ook gaan doen bij het EK Cross dat eind 2018 in Tilburg wordt gehouden”.

Wat viel jou op bij dit EK Atletiek

“Natuurlijk die grote groep Nederlandse deelnemers, maar ik vind ook dat we nu laten zien dat we structureel bij de beste atletieklanden van Europa horen. In onze tijd leken topprestaties in de atletiek meer op incidenten. Nu is het vaak een gevolg van het gevoerde beleid, waarbij het samen trainen op Papendal volgens mij heel belangrijk is. Vooral op de explosieve nummers behoren we steeds meer tot de top.

Als je nu kijkt naar de dames op de sprint, dan lijkt dat een enorme grote groep toptalenten te zijn die zich aan elkaar optrekken. Jonge talentvolle atleten hebben ook grote voorbeelden waar ze zich aan kunnen spiegelen. Ik vind het ook heel belangrijk dat jonge sporters ook al in de gelegenheid werden gesteld om ervaring op te doen op dit EK. Die ervaring nemen zij mee bij een volgend toernooi als ze mogelijk voor de medailles kunnen gaan”.

 Welke opvallende internationale prestaties heb jij gezien?

“Ik vond het heel opmerkelijk dat er zoveel hele jonge atleten al op absoluut topniveau konden meedoen. Een Zweedse junior die Europees Kampioen werd bij het Polshoogspringen en 6:05 meter sprong. Maar ook natuurlijk Jacob Ingebrigtsen die zowel de 1500 meter als de 5000 meter won.

En dan was het natuurlijk ook heel opvallend dat er drie broers Ingebrigtsen liepen in de finale van de 1500 meter en dat ze op de 5000 meter zelf goud en brons wonnen. Ook mooi hoe de broers Borlee zilver en brons wonnen op de 400 meter. En het viel mij ook op dat atleten van vroeger nu actief waren als coach, maar ook de vroegere toploopster Liz McGolgan die nu een dochter heeft die een medaille won op de 5000 meter”.

En welke opvallende  Nederlandse prestaties heb jij gezien?

“Ik vond de manier waarop Suzanne Krumins zilver won op de 10.000 meter werkelijk helemaal fantastisch. Als je zo kapot bent en dat toch nog zo hard blijft doorlopen, dat was geweldig mooi. Dat was ook een voorbeeld voor anderen.

Maar ook de manier waarop de Nederlandse sporters zich presenteerden na afloop vond ik heel erg leuk. Dat deed Suzanne natuurlijk ook goed, maar ook heb ik genoten van de spontane interviews van Suzanne de Witte en Jamile Samuel”.

En wat vond je van de Marathon?

“Ja, wat kan ik daarvan zeggen. Op een kampioenschap weet je het nooit. Ik vond het heel jammer dat Abdi moest uitstappen. Hij leek zo ontzettend goed in de wedstrijd te zitten. Maar dat blijft de Marathon, je weet het nooit”.