Ze waren dit keer met ruim 100 Olympiërs. Het aantal olympische plakken vrijwel ontelbaar, de sportervaring immens. En toch waren de leden van de Nederlandse Vereniging Olympische Deelnemers stuk voor stuk onder de indruk. Van de entourage rond de Volvo Ocean Race, van de ingenieus gebouwde Team Base van Brunel, van de enorme boten, en – logisch – van de verhalen van de sporters, die juist na negen maanden zeilen in Den Haag zijn aangekomen.

Edwin Benne, olympisch volleyballer, is hun voorzitter. Misschien wel omdat hij – of de ook aanwezige Peter Blangé moet op zijn tenen gaan staan – de langste is. Of omdat hij het verhaal van deze groep zo goed kan vertellen. Ze zijn voormalig deelnemers van de Olympische Spelen, ex-sporters. “Maar Olympiër ben je voor het leven.’’

Betekenisvol

Ze komen een aantal keer per jaar bijeen. Tijdens de algemene ledenvergadering en bij evenementen als het WK schaatsen in het Olympisch Stadion, of zoals nu bij de Volvo Ocean Race. 800 Nederlandse Olympiërs zijn lid. Wanneer ze elkaar treffen is het altijd gezellig, wordt het verleden herbeleefd. Maar vaak ook gaat het over de toekomst. De vereniging wil “betekenisvol’’ zijn.

Benne, winnaar van olympisch volleybalzilver in 1992: “We hebben stuk voor stuk – en zeker de sporters van de laatste tijd, voor wie de randvoorwaarden zoveel beter zijn geworden – veel aan de sport te danken. En kunnen de maatschappij daar iets voor teruggeven. Tuurlijk, we zijn geen professionele organisatie, maar kunnen wel maatschappelijke waarde toevoegen. Nu al staan we Olympiërs die zich bij ons melden met raad en daad bij, doen we wat representatieve zaken, zoals op scholen, maar in de toekomst willen we ons nog beter profileren.’’

De Olympiërs hebben ervaring, weten veel van sport. En zijn inmiddels ook op de maatschappelijke ladder geklommen, al dan niet in een sportieve omgeving. ,,We hebben nu al veel contact met de Atletencommissie van NOC*NSF, maar mensen zullen als het aan mij ligt in de toekomst nog veel meer van ons horen. We kunnen een bijdrage leveren.’’

Prangende vragen

Lobke Berkhout had zich voor de bijeenkomst in Scheveningen als bezoeker opgegeven, ze is immers ook lid van de Nederlandse Vereniging Olympische Deelnemers (NOVD). Maar in aanloop naar de vrolijke bijeenkomst had de olympisch zeilster, winnares van olympisch zilver (2008) en brons (2012), een telefoontje gekregen. Of ze als kenner zelf wat wilde vertellen, en ten overstaan van haar mede NOVD-leden, twee zeilers van Team Brunel wilde interviewen. “Tuurlijk wilde ik dat, er zijn na zo’n race van acht, negen maanden natuurlijk genoeg prangende vragen.’’

Zelf ging ze het avontuur uiteindelijk nog nooit aan. “Er is nog wel eens sprake van geweest dat ik met de vrouwenboot van SCA mee zou gaan doen, maar toen we bij het punt kwamen of ik het wel of niet zou willen, kreeg ik een kindje. En nu? Tsja, ik heb nu nog het gevoel dat ik teveel zou missen van het opgroeien, maar tuurlijk speelt het bij iedere campagne weer wel door je hoofd. Of ik dingen anders zou hebben gedaan als ik aan boord zou hebben gezeten? Nou, ja de uitdrukking is natuurlijk dat de beste stuurlui aan wal staan, haha.’’